در حوالي كوير

سلام خدمت اهالی محله توی ده خاصه اهالی گروه سال نو را تبریک گفته امیدوارم سال بهتری داشته باشید...محله توی ده به گواهی آنچه هست و نوشته های کتاب چراغان یک سر و گردنن از سایر محله ها بالاتر است به شرط آنکه قدر آن را داشته باشیم و طرحی باشد و برنامه ای....الف ) بودجه و امکانات و طرح و برامه ای که در بیدگل هست شبیه یک کیک است اگر محله توانایی جذب بودجه را داشته باشد به جایی دیگر می رود...اگر محله ای طرح و برامه نداشته باشد برایش طرح و نقشه می کشد...اینکه یک بار خیابان واصف را کشیدند و بلوار زدند و حالا می خواهند وسط بلوار مغازه بزنند در کم حالی محله های مسیر و خاصه توی ده است... از افرادی مثل عباس توحیدی و رسول زاده و....که پیگیر موضوع هستند تقدیر می شود.بقیه هم باید همراه باشد....ولی هنوز کار به پایان نرسیده است باید طرحی اجرا شود که بیشترین فایده را برای مردم داشته باشد وگرنه ساختن مغازه آن وسط سراسر خسران و زیان است و اگر مسیر پیاده روی هم باشد اشتباهی دیگر...بهتر است تا حد امکان پیاده رو به حاشیه خیابان بیاید.2- کاری که در تغییر رخت شوی خانه و تبدیل آن به زورخانه امیرالمومنین اتفاق افتاد بسیار ارزشمند است....که از همه خاصه حسین ستاره تقدیر می شود...تعدادی اثر دیگر هم هست که باید به آن توجه شود مثل حمام یا خانه های قدیمی ....محله افراد تحصیل کرده کم ندارد که بسیاری در بیدگل هستد و یا در شهرهای دیگر و افراد پولدار ...به نظرم اگر چند نفری جلسه بگیرد با نام مثلا دوستداران بافت تاریخی توی ده می شود بازسازی دیگر آثار را هم مورد توجه قرار داد...( حالا با پشتوانه بخش خصوصی حمام محله مختص آباد در حال بازسازی است که قدمتش حدود چهل سال است ) 3- مهمتری راسته یا گذر فرهگی بیدگل و حتی آر در حوالي كوير...

امروز پنج شبه دوم فروردین 1403 رفتم ویگل. دیشب پیامی آمد که مدیر کل میراث می آید اگر فرصت داشتی بیا.....خوشبختانه با تلاشهای انجمن خاصه مدیر دلسوز آن مهندس ادهمی کار متوقف شده است.جدال و سخن اصلی روز پشت بام موزه ی به زودی افتتاح می شود رخ داد. دکتر حسین زاده از طرح اجرایی - یعنی احداث جاده از حریم ویگل - دفاع کرد و مهندس ادهمی و مهدی عباسیان تخلفات انجام شده را بازگو کردند ....مدیر کل گفت من برای بازدید آمده ام و قرار نیست اکنون تصمیمی گرفته شود..در حاشیه من به مدیر کل راجع به بلوار واصف گفتم. که در بافت قدیم بلواری به عرض 32 متر زده اند و حالا می خواهند آن وسط مغازه بزنند. من می خواستم دلایل اشتباه بودن طرح را بگویم که مدیر کل شروع کرد به خدیدن ...او خندید... با ما دست داد و خندید و رفت....  |+| نوشته شده در  پنجشنبه دوم فروردین ۱۴۰۳ساعت 10:42&nbsp توسط علی رضا توحيدي  |  در حوالي كوير...

نوشتن سخت است......از چند هزار سال قبل که آدم خط ساخت و کلمه جان گرفت تا امروز که هزاران هزار شبکه و روزنامه و کانال و گروه در پی فهماندن حرف خود هستند.....گاهی جمله ساده است....برف سفید است....این را همه یک جور می فهمند....حتی اگر به زبان های دیگر ترجمه شود....اما اگر چندرغاز صنعت ادبی به خرج بدهی و بنویسی کله فلانی پر از گچ است...و به ده زبان ترجمه شود ده جور فهمیده می شود و حالا اگر بنویسی کله دوستم بوی قرمه سبزی می دهد و ترجمه شود دیگران هیچ نمی فهمند.....استفاده از حکابت و داستان هم در بسیاری از موارد به جای آنکه در درک مطلب یاری برساند اثری وارونه دارد......صد نفر حکایتی را می خواند هر یک سوادی دارد و تجربه و دیدگاهی بنابراین برداشتها متفاوت می شود و این خلاف دیدگاه نویسنده است که می خواهد یک مطلب را به صد نفر برساند ضحیح و سالم.....البته گفتن حکایت و داستان شیرینی های خودش را هم دارد...ملت مشغول می شوند ...در پی کشف حقیقت به تلاش می افتند.و....گروه با کانال تفاوت دارد....فردی کانال دارد هر پیامی خواست می گذارد ...مثلا هر روز تصویری از دمپایی خود را....یا ماجرای خود و گربه اش....مخاطب اگر نخواست میاید بیرون....اما گروه جور دیگری است....هر که می نویسد باید حساب کند.... سهم من چه قدر است....آیا انچه می نویسم نیاز گروه است.یا من پزشکی هستم که پیش از آمدن بیمار نسخه ام را نوشته ام....آیا این مطلب را ساده تر و با کلمات کمتری نمی شود گفت....آیا ممکن است برخی مطلب مرا بخوانند و ناراحت شوند....همه ی اینها را ننوشتم که ننویسید شاید ریلی باشد که آسانتر گروه پیش برود...........  |+| نوشته شده در  سه شنبه هفتم فروردین ۱۴۰۳ساعت 1:20&nbsp توسط علی رضا توح در حوالي كوير...